De clinical officer..

Mambo, Poa!

Ja ja we beginnen zelfs al Swahili te spreken.
De eerste 2 hele dagen hier zitten er al weer op en wat waren ze leuk. We hebben dit weekend meegelopen met een clinical officer. Dit is iemand die in Nederland tussen de verpleegkundige en de arts zou in zitten, maar hier het eerste patiënt contact doet, diagnosticeert en het behandelplan opstelt. Best frappant aangezien deze persoon helemaal geen arts is. Volgens Agnes is dit onder andere een groot probleem waardoor er veel doden vallen. Deze persoon heeft namelijk niet de volledige kennis om te beoordelen wat er aan de hand is. Hierdoor worden veel foute diagnoses gesteld, maar vooral veel verkeerde behandelingen ingezet. Daar kunnen mensen aan overlijden of juist zieker van worden.

De clinical officer waarmee wij meeliepen, is op zijn zachts gezegd een aparte man. Zo heeft hij het nu al voor elkaar gekregen om ons nummer te krijgen en probeert hij ons op elk mogelijk moment te versieren. Dit houdt onder andere in dat onze hand wordt vastgepakt en wat we ook doen we krijgen hem niet meer terug. Nu is hij via whatsapp aan het proberen een afspraakje met ons te krijgen en heeft hij al meerdere malen gevraagd of hij met ons mee naar huis mag. Gelukkig zijn we erg goed in ontwijken.
Niet alleen zijn versierkunsten zijn goed, ook is zijn kennis wel aanwezig. Hij kan goed Engels en probeert ons zoveel mogelijk uit te leggen en te laten zien. Hier leren we erg veel van! We hebben met hem meegelopen op de kinderafdeling. Hier lagen veel kindjes met malaria of ondervoeding. De kindjes met malaria kunnen gelukkig goed geholpen worden. Bij de kindjes met ondervoeding is het helaas een ander verhaal. Zo lag er nu bijvoorbeeld een kindje van 1 jaar, die 3 kilo woog. Het leek een net geboren kindje met een verschrompelde huid. Je kon alle botjes tellen. Hier schrokken we heel erg van. Vandaag zagen we haar tweeling zusje, die ongeveer 3 keer zo groot was. Een verschrikkelijk beeld..

Ook hebben we beide dagen bij zijn spreekuur meegekeken. Hier schoten we af en toe best wel in de lach. Waar wij vanaf dag 1 van onze opleiding worden doodgegooid met consultvoerend onderwijs, heeft hij dit waarschijnlijk nog geen uur gehad. Zo kijken ze hier patiënten kennelijk niet aan en is het normaal om op je mobiel te zitten terwijl je een patiëntgesprek voert.
We hebben hier veel verschillende dingen gezien die indrukwekkend waren. Klein voorbeeldje: tijdens een gesprek met een andere patiënt werd er op de deur geklopt. Toen we de deur open deden en we daar een vrouw half comateus in een rolstoel zagen liggen, omkeken naar de clinical officer en hij een boos gebaar maakte dat de deur zo snel mogelijk dicht moest, viel onze mond open van verbazing. De clinical officer maakte eerst in ALLE rust het andere gesprek af. Deed daarna nog even uitvoerig zijn papier werk en opende daarna de deur voor de half comateuze patient. Wat bleek, ze slikte medicijnen om zwanger te worden, die giftig waren. Ze had een interne bloeding en had dringend een bloedtransfusie nodig. Na dit genoteerd te hebben, liet hij vervolgens de vriendinnen van de vrouw die mee waren, de vrouw naar haar afdeling brengen waar ze werd opgenomen. Dit terwijl de vrouw zo ongeveer uit haar rolstoel gleed...

Na deze bijzondere ochtenden hebben we voor 25 cent een fiets gehuurd en zijn we er op uit gegaan. We hebben een rondje gefietst door de prachtige natuur (foto's volgen) waar we werden na geroepen door elk mogelijk persoon. Blijkbaar zijn ze hier niet gewend aan blanken. We gingen fris weg en kwamen zo rood als een kreeft en volledig bezweet terug. Dan denk je als verkoeling even lekker te gaan douchen, maar helaas ben je 5 minuten na het douchen al weer volledig bezweet.

Vanaf morgen gaan we meelopen met Agnes en haar vriend Ronald. We zijn erg benieuwd hoe dit gaat, over een paar dagen horen jullie hier meer over van ons!

Kusjes ons